Central Vs St .Johns – Big Match 104th 2010

Will Central crack an absolute 4 in a row? Has St. John’s the resilience to rise again and wrestle back? Should the great Mr Thanabalan resurrect to give them the much needed spirit?

25th 26th and 27th of February 2010
Venue - Jaffna Central College Ground

Day 1: 25/02/2010
Jcc Won the toss and elected to Field
Sjc 1st innings - All out 165

Jeyanthan Bowled Vathushnan 2
Adriyan Bowled Jeric 18
Hajeepan Ct Vathushanan 6
Harivathan Not Out 62
Yogrswaran Ct Tharshan 12
Vithshan Ct Tharshan 5
Piranvan 19

Bowler
Vathushnan 9 2 2 25
Jeric 17 2 1 41
Thivakar 2 0 0 16
Kokulan 6 3 0 13
Tharshan 2 1 2 22
Ratheesan 2 0 22
Thanujan 2 2

Jcc 1st innings - All out 154

Vathushan ct hari 1
Thivakar bowled hari 26
Edvad ct daksh 3
Jeric not out 35
kokulan lbw dalishen 1
james not out 26

Watch the Boys here

1) http://www.youtube.com/user/newjaffna1#p/u/5/RVERrC6N8Gw
2) http://www.youtube.com/user/newjaffna1#p/u/4/gTmNmTGmc3o
3) http://www.youtube.com/user/newjaffna1#p/u/3/rrkTTyddTMM


School
http://www.youtube.com/user/newjaffna1#p/u/2/KhYTzZ6kAeI

Ensoj.........

தமிழீழம் தமிழர்களின் கடமை

வரலாற்றின் எந்தப்பக்கமும் மிக எளிதாக கடந்ததில்லை. அது பல்வேறு கடினத்தன்மைகளை உடைத்தெறிந்து உள்வாங்கி புதியவற்றை படைத்தளித்து பதிவு செய்கிறது. மார்க்ஸ் சொல்வதை போன்று, வார்க்க போராட்டத்தின் விளைவே வரலாறு. எந்த ஒரு வர்க்கமும் தனது விடுதலைக்கான போரில் தோல்வி கண்டதில்லை. காரணம் போராட்டம் என்பது ஏதோ ஒரு எல்லையை வகுத்து நடத்தப்படுவதில்லை. இந்த நாளிலிருந்து இந்த நாளுக்கு இதை முடித்துவிடலாம் என்று சொல்வதற்கு போராட்டம் கட்டடமல்ல. அது ஒரு இயக்கம்.

அதன் ஒவ்வொரு அசைவும் ஏங்கிக் கொண்டே இருக்கும். அந்த இயக்கத்திலே சருக்கல் ஏற்படலாம், சரிவு ஏற்படலாம், தோல்வி ஏற்படலாம், வெற்றி ஏற்படலாம், ஒன்றுமே இல்லாமல் அழித்து துடைத்தெறியப்படலாம். ஆனால் அந்த வெறுமையிலிருந்து எவரும் எதிர்பாராத வகையிலே மீண்டும் அங்கே ஒரு பச்சை முளை விண்ணை எட்டிப் பார்க்கும். அது பூமியை பிளக்கும்போதே வெற்றி பெறுவேன் என்ற எண்ணத்தோடே பிறக்கும்.

அந்த முளைதான் பின்னர் விருட்சமாய் இந்த உலகையே ஆட்டிப்படைக்கும். எந்த ஒரு போராட்டத்தின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் திட்டமிட்டு ஏற்படுத்தப்பட்டதல்ல. அது ஏதோ ஒரு அடக்குமுறையின் விளைவாக, தன்னெழுச்சியாக உருவானது. போராட்டம் என்பது போராளிகளின்மேல் திணிக்கப்பட்ட சுமை. அது திரும்பி சுமக்கும் மகிழ்ச்சி அல்ல. ஆகவே, போராட்ட வரலாற்றில் திணிக்கப்பட்ட எதையும் எதிர்கொண்டு நிற்க வேண்டும் என்பதுதான் நியதி. அந்த அடிப்படையிலேதான் இன்றுவரை உலகெங்கும் தேசிய இனங்கள் தம்மேல் திணிக்கப்பட்ட அடக்குமுறையை உடைத்தெறிய தமது ஆற்றலை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது.

அந்த ஆற்றல் ஒடுங்கிப்போவதைப் போன்ற ஒரு பொய் தோற்றத்தை ஏற்படுத்தினாலும் உண்மை தோற்பதில்லை என்கிற தத்துவத்தின்படி தமக்கான வரலாற்று குணத்தை, பண்பை, தன்மையை தக்கவைத்துக் கொள்ள இடைவிடாத போர்குணம் வெற்றியை நோக்கியே அந்த இனத்தை உந்தித் தள்ளுகிறது.இது உணரக்கூடியதா என்று கேட்டால், மிக சாதாரண பார்வையாளனுக்குக்கூட தெரியும், தம்முடைய விடுதலைக்கான போராட்டம் இதுவரை வரலாற்றில் எங்குமே தோற்கடிக்கப்பட்டது கிடையாது. சாதாரண விவசாய மக்களிடம், தொழிலாளர்களிடம் மாபெரும் ஏகாதிபத்தியங்களெல்லாம் சரணடைந்திருக்கின்றன.

மாபெரும் வல்லரசுகள் எல்லாம் மண்டியிட்டிருக்கின்றன. எம்மை கேட்டுத்தான் கிழக்கிலே சூரியன் உதிக்கும் என்று சொன்ன பிரிட்டிஷ் ஆதிக்கம் சிதறி சின்னாபின்னமாகி இருக்கின்றன. காரணம் உழைக்கும் மக்களும், தேசிய இனங்களும் தமது தீர்மானமான நம்பிக்கைக்குரிய நீதியான தமது உரிமைகளுக்கான லட்சியங்களை மீட்டெடுக்க களத்திலே நிற்கிறார்கள். ஆனால் அடக்குமுறையாளர்கள் தமது தன்னலத்திற்காக தமது ஆதிக்க வெறியை அவர்கள்மேல் திணிப்பதற்காக எதிர்த்து நிற்கிறார்கள். எந்த ஒரு போராட்டம் என்றாலும் அது நீதிக்கும் அநீதிக்கும் இடையில் நடப்பதுதான்.

தமிழீழ மண்ணில் முள்ளி வாய்க்காலில் நடைபெற்று முடிந்த கடுஞ்சமர்கூட நீதிக்கும் அநீதிக்குமான சமர் என்பதிலே மாற்றுக்கருத்து நமக்குள் இருக்காது.அச்சமரின் இறுதிக்கட்டத்தில் தமது விடுதலைக்கான உரிமையை வென்றெடுக்க களத்திற்கு வந்த தேசிய இன மக்கள் ஒடுக்கப்பட்டார்கள். தமது சொந்த மக்கள் என்று கூறிக்கொண்ட ராஜபக்சேவின் சிங்கள பேரினவாத கொடுங்கோன்மை அரசு ஒரு இனமக்களை கொஞ்சமும் ஈவு இரக்கமில்லாமல் கொன்று போட்டது. அதற்கு முண்டு கொடுக்க இந்தியா இருகரம் விரித்து கையிலே கொடுவாளைக் கொண்டு ராஜபக்சேவின் பணியாளனாய் படுபாதகச் செயலை செய்தது. இந்தியா மட்டுமா? பாகிஸ்தான், சீனா, பிரிட்டன், ஆஸ்திரேலியா என வல்லாதிக்க அரசுகள் எங்கேயும் தேசிய இன எழுச்சி ஏற்பட்டுவிடக்கூடாது என்கிற வெறியோடு மிகக்கடுமையாக தமிழ் தேசிய இனத்தின்மீது தமது பாரிய கருவிச்சமரை கட்டவிழ்த்துவிட்டது.

ஆனால் வரலாறு இந்த முட்டாள்களைப்பார்த்து சிரிக்கிறது. காரணம் இவர்களைவிட கொடுங்கோலர்களை எல்லாம் சாமானிய மக்கள் புரட்டிப்போட்டிருக்கிறார்கள். இவர்களைவிட கருவி தரித்தவர்களை எல்லாம் கருவறுத்திருக்கிறார்கள். அப்படியிருக்க, இந்த கூட்டணி வெற்றி பெற்றுவிட முடியும் என்று காண்கின்ற கனவு கட்டாயம் ஒருநாள் முறியடிக்கப்பட போகிறது.தமிழீழ மக்களின் போர்குணமும் அவர்களின் நெஞ்சில் உறங்கி கிடக்கும் தாயக உணர்வும் தீச்சுடராய், எரிமலையாய், சூறாவளியாய் ஒருநாள் சுழன்றுவீசும். அப்போது காற்று போகும் திசையெல்லாம் போரிலே வீரவித்தான அந்த காவிய நாயகர்களின் சுடர்களை ஏந்திச்செல்லும்.

காற்று விடுதலையை உலகிற்கு கற்றுத்தரும். பாடலும் கவிதையும் விடுதலைக்கான கருவிகளாய் மாற்றம் பெரும். அப்போது தமிழினம் மீண்டும் மீண்டுமாய் பேரெழுச்சியோடு தலைநிமிர்ந்து நிற்கும். அந்த காலத்திற்கான தயாரிப்பு இதோ அருகிலே இருக்கிறது. இது அவர்கள் ஓய்வெடுக்கும் காலம். எந்த ஒரு பணிக்கும் ஓய்வு தேவையல்லவா? இதோ ஒடுக்குமுறைக்கெதிரான சமரில் களமாடிய தமிழ் காவலர்களுக்கு இது ஓய்வின் காலம். இந்த காலக்கட்டத்திலே தான் நாம் என்னவெல்லாம் செய்யவேண்டுமென திட்டமிட வேண்டியவர்களாய் இருக்கிறோம்.

உலகெங்கும் வாழும் தமிழினம் நமக்கான ஒரு நாடு வேண்டும் என்கிற எண்ணத்தை இன்னும் இன்னுமாய் தன்னுடைய மனங்களிலே ஏற்றி வளர்க்க வேண்டும். தனக்கான ஒரு நாடு, தம் இனத்திற்கான ஒரு நாடு என்கிற வார்த்தையிலிருந்து ஒரே ஒரு மில்லிகிராம் கூட நாம் கீழிறங்கி யோசிக்கக்கூடாது. நம் சுவாசத்தின் காற்று ஒவ்வொரு விநாடியும் விடுதலையின் அந்த மகிழ்ச்சியான தருணத்தை ஆழ்ந்து சுவாசிக்க வேண்டும். நாம் வெற்றி பெற்றுவிடுவோம் என்ற நம்பிக்கையை தனக்குள் வளர்த்துக் கொண்டு தமது தாயக உறவுகள் ஒவ்வொரு மனங்களிலும் கொண்டுபோய் சேர்க்க வேண்டும்.நமக்கான ஒரு நாடு இருந்தால் மட்டுமே நமது இனம் இனியும் அழியாமல் இருக்கும் என்கிற அடிப்படை கோட்பாட்டை அனைவரும் புரிந்து கொள்ளும் வகையிலே பரப்புரை செய்வதற்கு குழுக்கள் அமைக்கலாம், ஒரு தேசிய இனத்தின் வீழ்ச்சியை துடைத்தெறிய வெற்றியை தூக்கி நிறுத்த நமது எண்ணங்களும் நமது செயல்களும் பெரும் காரணங்களாக இருக்கின்றன.

இன்று புலம்பெயர்ந்து பல்வேறு நாடுகளில் வாழும் தமிழீழ இளைஞர்கள் தமது வாழ்க்கை முறையை தாம் வாழும் நாட்டின் கலாச்சார தன்மைகளுக்குள் இணைத்துக் கொள்ளாமல் தமது தேசிய இனத்தின் அடையாளத்தை அணிந்து கொள்ள தொடர்ந்து முயற்சிக்க வேண்டும். தாம் வாழும் நாடுகளில் ஓ... நீங்கள் தமிழரா என்று ஐரோப்பியர்கள், ஜெர்மானியர்கள், அமெரிக்கர்கள் என அனைவரும் உங்களை வியந்து பார்க்க வேண்டும். தமிழர்களுக்கான பண்பாடு, கலை இலக்கியம் ஆகியவை தனித்தன்மையோடு இன்னும் உயிர் வாழ்வதாக உலகெங்கும் வாழும் மக்கள் உணரும்படி நம்முடைய நடவடிக்கைகள் அமைய வேண்டும்.

மாறாக நம்மை நாமே புதைத்துக் கொள்வது போல் தமிழ் மறந்து, நம் மொழி மறந்து, நமக்கான அடையாளத்தை மறந்து அவர்களைப்போல் மாறத் தொடங்கினோம் என்றால் நம்மை எந்த நிலையிலும் எந்த போராளியும் மாற்றி அமைக்க முடியாது. ஆகவே களத்திலே கருவியேந்தி சமர்புரிய ஒரு அணி என்றால் புலத்திலே கருத்து ஏந்தி சமர்புரிய நாம் அனைவரும் உறுதுணை புரிய வேண்டும். இது நமது போராட்டத்தை மேலும் உந்தித்தள்ள நம்மை தயார் படுத்தும்.தவிர்த்து நமது பண்பாட்டு பழக்க வழக்கங்களை இழந்து, நாம் புலிகள் என்பதை மறந்து, பூனைகளாக வாழப் பழகினோம் என்றால் வருங்காலம் நம்மை புலிகள் என்று பார்க்காது, பூனைகள் என்று பழிக்கும்.

ஆகவே புலம்பெயர்ந்த தமிழ் உறவுகள் இதை புரிந்து கொண்டு நடக்க வேண்டும். வீட்டிலும் நம்முடைய உறவினர்களை பார்க்கும்போதும் கட்டாயமாக நாம் தமிழில்தான் பேச வேண்டும் என்கிற ஒரு கட்டுப்பாட்டை நமக்குள் உருவாக்கிக் கொண்டு தமிழ் மொழியை காப்பாற்ற துணைபுரிய வேண்டும்.இது புலம்பெயர்ந்த தமிழர்களுக்கு என்றால் தாய் தமிழ் உறவுகளுக்கு என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. முதலில் நம் இனத்தின் இறையாண்மையையும், நம் இனத்தின் மொழி ஆளுமையையும் நாம் புரிந்து கொண்டு அதை உயர்த்தி அதோடு வாழ்ந்து வளர்வதற்கு முதலில் முயற்சிக்க வேண்டும். தமிழில் பேசுவதுகூட கேவலம் என்கின்ற ஈனப்போக்கை கைவிட்டு நாம் தமிழ் தெரிந்த எல்லோரோடும் தமிழில் மட்டுமே பேசுவது என்கின்ற கொள்கையை நமக்குள் உருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

ஒவ்வொருவரும் சந்திக்கும்போது நாம் தமிழர்கள் என்கின்ற உணர்வை ஒவ்வொரு நொடியும் வளர்த்தெடுக்க வேண்டும்.உலகெங்கும் வாழும் தமிழர்களின் தேசிய அடையாளமாக தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளும் நமது தேசிய தலைவரும் இருக்கிறார்கள். அவர்கள்தான் வீழ்ந்து கிடந்த தமிழை, புதைந்து கிடந்த தமிழினத்தை, புதைக்குள் இருந்த தமிழர் தம் மானத்தை தோண்டி எடுத்து உலகெங்கும் தம்மை யார் என்று அறிமுகம் செய்தார்கள். ஆகவே தமிழ்நாட்டில் வாழும் தமிழர் ஒவ்வொருவரும் தமக்கான தமிழ் தேசிய அடையாளத்தை அணிந்து கொள்ள தவறக்கூடாது. நமக்குள் புதைந்து கிடக்கும் இந்திய தேசிய மோகத்தை உடைத்தெறிய வேண்டும்.

நாம் தமிழர்கள், நமக்கான ஒரு தேசிய மொழி, இனம், பண்பாட்டு சூழல் ஆகியவை பன்னெடு காலமாய் இருக்க நாம் அதை மறுப்பதோ, அல்லது ஏற்றுக் கொள்ள தயங்குவதோ நமது இனத்தை அடையாளம் தெரியாமல் செய்துவிடும். ஆகவே இதை வென்றெடுக்க தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் ஒட்டுமொத்த தமிழர்களும் ஓங்கி ஒரே குரலில் சொல்ல வேண்டியது புலிகள் இயக்கத்தின் மீதான தடையை நீக்கு என்பதுதான். காரணம் புலிகள் தமிழ் தேசியத்தின் அடையாளம். புலிகள் தமிழின் இலக்கணம். புலிகளின் ஈரம் தமிழனின் பிறப்பிடம். ஆகவே புலிகள் தான் தமிழினத்தை உலகெங்கும் அறிமுகப்படுத்தி தமிழர்களுக்கான முகவரியாய் இருப்பவர்கள்.

ஆகவே தாயக உறவுகள் அனைவரும் இதற்கான முன்முயற்சியை எடுத்து நமக்கான இனத்தை அடையாளத்தை காக்கும் வரலாற்று போராட்டத்தில் ஒவ்வொரு வாசற்படி தாண்டி வந்து பங்கேற்க வேண்டும். அது நிகழும்போது நமது சந்ததிகள் மகிழ்ச்சியோடு தாமும் தமிழர்கள் என்கின்ற மனநிலையோடு, மனநிறைவோடு இந்த மண்ணிலே வாழ்வார்கள். அவர்களுடைய வாழ்க்கை வளமாக இருப்பதற்கு இப்போதே நாம் பணியாற்ற வேண்டிய கடமைப்பட்டிருக்கிறோம். நமது தேசிய தலைவர் கூறுவதைப்போன்று நம்முடைய சந்ததியனரின் மகிழ்ச்சியான வாழ்விற்காகவே நாம் இத்தனை துயர் நிறைந்த சுமைகளை சந்திக்கிறோம்.

Tamils distancing themselves from India

In the Asian region, hardly any people have had such close cordiality as the Tamils of Sri Lanka with the people of Tamil Nadu and by extension with India.Ethnic affinity, linguistic homogeneity, cultural identity and physical proximity, all conduced to a remarkable harmony if not solidarity. Today all what remains is an edifice in ruins. Friends have turned foes. Admirers have become detractors. Where a bridge stood, there is now a chasm. Never the twain shall meet is the verdict of the percipient. Forget the North, turn East to China is the voice of those who dare.

Intellectual nourishment of the Tamils when they are young, commences with Tamil literature. Poets of high intellect spanning two millennia nurtured us. Judged by any standard, Thiruvalluvar of the first century and Bharathy of the twentieth were of world calibre. In between them were poets and scholars of great renown. The independence movement in India brought forth a galaxy that dazzled us with their brilliance. Gandhi and Nehru, Patel and Bose, Tagore and Aurobindo were scholars and leaders who commanded our admiration. We coveted their aura and lived in a world of make belief.

From such an India steeped in idealism, the Tamils of Sri Lanka looked for a perfect dispensation to the ethnic problem. Expectations were high, but what we got in 1987 was military invasion, though by invitation. The army of occupation certainly brought in negative benefits. Firstly, its brutality knocked the scales from our eyes. Destruction without restraint, death with unconcern and merciless assaults brought the people down from their ethereal heights. In the period October 1987 to march 1990, indignities of every description were visited on over 50 percent of the Tamil population in the North East of Sri Lanka. Tamils have vowed, never again to look back. India stands banished from their consciousness. The void is now clear for the most formidable power of the future-China-to enter. Benevolence will replace malevolence.

What caused this change of stance? Dissipation of trust. A whole picture fell into place with a series of events. A quarter century of space gave sufficient opportunity to the Tamil intelligentsia to read, discuss, interact, reflect and arrive at a clear consensus.

Facts were gathered and their veracity ascertained. Strands of discernment when woven together made the motivation of India clearly visible. The overtones became apparent and there was evidence. It is idle to talk of the permanent nature of interest, permanence of friendship or impermanence of enmity. The emerging reality is the distancing of Tamils from India.

At the height of the war in 2008-2009, the defence advisor of India made a special visit to Sri Lanka with one message. Buy arms from India only. Never from China or Pakistan. It was tantamount to saying kill the Tamils only with Indian bullets. Could a more grotesque demand have ever been made? What has been the drama from the eighties? When a leaf rustles in Sri Lanka, the sabre rattles in India. Pretence was the posture. Inaction was the actuality. Forcing concessions to Tamils was prated loud. With what results? Under what law? By what authority and through what means? One is wont to ask.

It turned out that an aggrieved minority clamouring for justice, had expected assistance from an imagined benefactor. That foreign government however unleashed its military might on an unsuspecting and battered people. "Know your friends, know your enemies." This simple truth cryptically presented by Mao Tse Tung, is fundamental in political or military strategy. It eluded the grasp of Tamils. The enemy having clearly calculated every step, feigned friendship. Tamils danced attendance upon the counterfeit from 1983. In 2009, they lamented that the vengeful had wreaked vengeance. What else could have happened?

The objective was clear. Destabilise the country — Sri Lanka. Identify the aggrieved ethnic entity—Tamils. From this premise events followed in logical sequence. Select impressionable youth, make them militants, train them and promote infiltration. Be conscious of the need to manipulate them at will. Therefore keep them on a tight leash. When the dominant group did not lend itself to manipulation, other groups were proliferated. When the latter were found to be Lilliputians, they were decreed to be on par with Gulliver and conferred equal stature at Thimpu. To resolve the Tamil problem, fake discussions were held to give the appearance of serious talks. Beneath the veneer was the red claw. An agreement was forged with the government of Sri Lanka for the ostensible purpose of enforcing peace. The Indian army however launched its mission only to eliminate militancy and to subdue the people whom militancy represented. True to purpose, it became a Frankenstein. The occupation army killed, pillaged and destroyed. Not even a semblance of remorse was shown either then or up to now. The people at large suffered the loss and shared the privation helplessly.

Germans compensated the Jews in full for the loss sustained by the latter during the Nazi regime. It was a gesture of admission of guilt and acceptance of responsibility for cruelty inflicted. The aggrieved were assisted to rebuild their lives, develop the nation and move on with a fund of goodwill. Humanity admired the culture and refinement of the Germans. To compensate the Tamils and others who suffered loss, should India await a request? Justice demands it. Honourable conduct will be appreciated. Those subjected to indignity and deprivations know well their cruel nature. Their goodwill will help forward movement.

There was a category of thought which outlined certain ideas. When a danger to Tamils is sensed, India will swoop in on Sri Lanka, upbraid her, pretend to rescue the Tamils, foist an instant solution and march back to Delhi after its mission is accomplished. Why should India intervene? So questions the cynic. The charlatan answers—the security of India is tied up with the stability of Sri Lanka. Therefore India is obliged to assuage her (India’s) concerns. Courting the Tamils composing 13 percent of the population is a surer bet than getting 75 percent Sinhalese to their side. The question arises: why? The Tamils of Sri Lanka have an umbilical chord relationship with the Tamils of Tamil Nadu. The latter will rather embrace immolation than see the Tamils suffer. New Delhi unable to withstand needling from Tamil Nadu will intervene in Sri Lanka, whatever the norms governing international relations. So runs the argument. The reasoning is weird logic at its convoluted best. How well has this worked and what has India contributed to the Tamils in the last quarter century, the cynic asks. The charlatan is dumbfounded, but stutters 13th Amendment.

India has a quasi-federal constitution. The most inappropriate model to frame a political arrangement for the Tamilian predicament in the Sri Lankan situation! Yet the commencing point of political deliberations from the Indian side was that no devolution for the Tamils would go beyond the devolutionary parameters of the Indian constitution. With this preconceived and unrealistic limitation, all discussions were skewed from the very beginning. The devolution exercise was thus poisoned at its very source. The result was a caricature of a settlement that was embodied in the 13th Amendment. It is basic that any political solution should be home grown. The contending parties have to thrash out issues and evolve strategies which can be worked out only over time. There can be no finality as if a perfect document with the last comma in place and the last ‘i’ dotted were an eternal guarantor of Tamil expectations. Experience and bitter knowledge mandate that Tamils have to disengage their sights from foreign capitals, particularly from Delhi and Chennai. What has been realized in 30 years? Only shameful failures and shameless betrayals! "Was the 60 year domestic experience any the better?" Tamils more particularly would ask with cogent logic. An alternative needs to be evolved. It is left to fresh initiatives.

Bickering needs to be drowned in a sea of economic activity and social growth. A good beginning has been made with the advent into Sri Lanka of the foremost Asian power, China. Aid for power plants will make a significant impact when all three phases are complete. Harbour development is great in itself, but the direction it points to is far greater. At Hambantota lies a potential Shenzhen and China can make it happen. Part of the Northern railway and the road network to be delivered in the North by China are sure to resonate well with the Tamils. They will whet the appetite of the people of North East for more aid, more projects, more growth and greater Chinese presence. Special Economic Zones concept is a vehicle to lift the NE from its present state. Closer rapport for a century at least will be good for the nation and better by the Tamils.

When a finger is pointed, a fool looks at the finger. The wise man looks at the direction. So goes a Chinese saying. ‘The God That Failed’ can no longer evoke homage or even respect. Temples of worship are wanted anew. The need for this change can be seen conspicuously.

Kilde: Guardian Srilanka

Sri Lankan government voices anger as UK MPs address Tamil group

David Miliband and Gordon Brown meet delegates at London conference of Global Tamil Forum

The diplomatic rift between London and Colombo has widened after Gordon Brown and David Miliband met delegates from a new worldwide Tamil union despite "strong protests" from the Sri Lankan government.

Miliband, the foreign secretary, used his address to the inaugural conference of the Global Tamil Forum at the Commons yesterday to urge the Sri Lankan government to embark on a "genuinely inclusive political process".

He also repeated calls for an investigation into allegations that both the Sri Lankan state and the Tamil Tigers violated international humanitarian law during last year's fighting.

The British government's decision to engage with the GTF has provoked "deep concerns" in Sri Lanka, which claims the organisation is a front for the defeated Tamil Tigers (LTTE).

The British acting high commissioner in Colombo, Mark Gooding, was summoned before the island's foreign minister yesterday and urged to tell Miliband to cancel his address.

A spokesman for the Sri Lankan government said: "[Rohitha Bogollagama] … emphasised that foreign secretary Miliband, by participating at [the] GTF meeting in London, would unfortunately lend credibility to an organisation which is propagating the separatist agenda of the LTTE, and would be acting in a manner inimical to the national interest of Sri Lanka and its legitimate government."

However, not only did Miliband go ahead with the address but Brown also held a private meeting with a group of delegates in the Commons.

A Downing Street spokeswoman confirmed the meeting had taken place but declined to comment further.

A Foreign Office spokesman said Miliband's participation was part of the government's ongoing efforts to bring about peace in Sri Lanka.

"The GTF publicly states that they are committed to the principles of democracy and non-violence," he said.

"The UK will continue to engage with all Sri Lankan communities focused on achieving a lasting and equitable peace through non-violent means."

The already-strained relations between the two countries deteriorated further last November after the UK and Australia blocked Sri Lanka from hosting the next biennial commonwealth heads of government meeting in 2011 in protest at Colombo's military repression against the Tamil population.

Earlier this month the EU suspended preferential trade benefits to Sri Lanka over concerns about its human rights record.

In his address to the Commons conference, Miliband urged the newly-elected Sri Lankan president, Mahinda Rajapaksa, to use his mandate to bring about a political settlement between the island's Sinhalese majority and its Tamil minority and take lessons from how other divided countries had healed their differences.

"If history is buried, reconciliation never happens," he said. "That is why we continue to call as a government for a process to investigate serious allegations of violation of international humanitarian law by both sides in the conflict.

"If credible and independent, such efforts could make an important contribution to reconciliation between Sri Lanka's communities."

He also praised the Tamil diaspora for renouncing the violence and "countless atrocities" committed by the Tamil Tigers, adding: "The road ahead no doubt will be long and hard … but I think the founding commitment not just to a fully inclusive political process, but to support non-violence as the means to achieve it, is something that speaks to the deepest values of the Tamil people."

The UN estimates that around 7,000 people died in the final months of the fighting that culminated in the defeat of the Tamil Tigers.

More than 250,000 Tamils were interned in government-run camps, where around 100,000 remain. A further 11,000 are being held on suspicion of rebel links.

The conference also heard from a number of MPs, including Simon Hughes, Ed Davey, Keith Vaz and Virendra Sharma.

Davey, the Liberal Democrat foreign affairs spokesman, also called for an investigation into allegations of human rights violations and war crimes.

He warned the government in Colombo that it would be judged by the international community on its political and judicial reforms and the way it treated the media.

"The Sri Lankan government must reach out and recognise their mistakes from the past," he said. "We believe that what we believe are war crimes should be investigated."

The shadow foreign secretary, William Hague, who closed the conference, said "meaningful political reform and reconciliation should be an urgent priority" for the Sri Lankan government, and called for the release of the internally-displaced Tamils still held in camps.

The GTF, is led by Father SJ Emmanuel, a 75-year-old Catholic priest. He said the organisation was a democratic and non-violent organisation and adhered to "the principles of emancipation promoted by Mahatma Gandhi, Nelson Mandela and Martin Luther King".

It is dedicated to winning Tamil self-determination and finding and bringing to justice those responsible for "the genocide, war crimes and crimes against humanity" that had been perpetrated against the Tamils.

A spokesman for the GTF said Colombo's reaction to its meetings with the British government was typical of the Sri Lankan state's attitude.

"It obviously shows that they are not serious about finding a peaceful solution," he added.

Kilde: guardian.co.uk

Innvandrere er flinkest i klassen. Hva er det med Tamilene?

De er den innvandrergruppen i Norge hvor flest eier sin egen bolig. Fiskefabrikkeiere på Vestlandet får stjerner i øynene når de snakker om deres arbeidskapasitet og punktlighet. De har høy utdannelse, få arbeidsledige og er mindre kriminelle enn gjennomsnittet av nordmenn. Hva er det egentlig med tamilene? Kanskje de har fokus på annet enn trygd?

Og de har søndagsskoler hvor de lærer barna tamilsk og selvsagt noe annet. Matte og naturfag, noe som vil være et must på det kommende globale arbeidsmarkedet. Norske mammaer og pappaer sover ut lørdagsrusen, men norske barn enten sover eller sløver foran idiotboxen. Man blir sliten av å spille dataspill og se horrormovies til klokka 0400.

Du finner ingen tamilske ungdomsgjenger på gata i Sarp. Ikke i Oslo heller ….

Tamilene er de som får mest offentlig støtte av innvandrerorganisasjoner i Oslo. Pengene går til drift, leksehjelp, tamilsk skole, undervisning i matte, naturfag og tamilsk kultur.

I Oslo er det 500 innvandrerorganisasjoner (54 somaliske, 46 pakistanske, 14 tyrkiske, 13 tamilske) som de siste årene har mottatt hundrevis av millioner i støtte.

Tamilene er den eneste gruppe som gjør en investering i det flerkulturelt samfunnet ??

Kilde: debatt.sa.no

Vårt fokus er tamiler

Tamilene er blant dem som har fått mest offentlig støtte til innvandrerorganisa-sjoner i Oslo. Pengene går til drift, leksehjelp, tamilsk skole og tamilsk kultur.

Unge svetter over lekser. Andre øver indisk sang og musikk. Tamilsk Ressurs- og veiledningssenter (TRVS) er møtested for små og store tamiler på Rommen i Oslo. De boltrer seg på 1600 kvadratmeter med 18 rom over to etasjer.

Oppslag på dører og tavler er på tamilsk.

–Vårt fokus er tamiler i Norge. Vår visjon er å være den fremtredende organisasjonen som arbeider for å samle tamiler i Norge med deres kulturelle identitet og veilede dem til å bli ressurssterke og godt integrert i Norge, sier Rajah Balasingam, daglig leder for TRVS.

Balasingam og Juwachim Reginold, begge sentrale ledere i det tamilske miljøet, mener at TRVS og det tamilske kultursenteret Annai Poopathi som holder til i de samme lokalene, har æren for tamilenes suksesshistorie i Norge. TRVS har fått flere priser, og skrytebrev fra Jens Stoltenberg henger på veggen i gullramme. Hver søndag får barn fra 3 til 18 år undervisning i tamilsk. De største barna tilbys undervisning i matematikk og naturfag, dessuten leksehjelp. De frivillige lærerne er tamiler som er født, oppvokst og høyt utdannet her.

Tilsammen har TRVS og Annai Poopathi fått rundt seks millioner kroner de siste ti årene til sine ulike formål. Alt er ikke integreringsmidler, en del kommer fra andre tilskuddsordninger. Balasingam mener offentlig støtte er viktig fordi det er en investering for samfunnet.

–Det finnes ikke tamilske gjenger i Oslos gater. Vi forebygger psykiske helseproblemer, våre ungdommer tar høyere utdannelse og vi har høy arbeidsdeltagelse. Vi motiverer foreldre til å gå på foreldremøter og delta i dugnader.

Kilde: Aftenposten

Sri Lanka protests Britain over Tamil summit

The Sri Lanka government on Wednesday protested the British government over a forum of Tamil community to be held in Britain.

"I summoned Britain's Acting High Commissioner (in Colombo) to note our protest," Rohitha Bogollagama, the Sri Lankan foreign minister told reporters.

The Sri Lankan government was angered by British Foreign Secretary David Miliband's decision to address the Global Tamil Forum (GTF) to be held in London on Wednesday.

Bogollagama said the GTF was a front organization for the militarily eliminated Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE).

"Engagements of this nature whatever the intentions are tend to manifest the perception of support being extended to an organization in pursuing a separate state," Bogollagama said, adding that despite the military defeat the rebels were still active through various front organizations across the world.

Sri Lankans were incensed by a joint visit by Miliband and his French counterpart Bernard Kouchner to Sri Lanka in April last year during the final stages of the military battle with the LTTE.

Sri Lanka accused Miliband then of trying to throw a lifeline to the rebels.

Some 200,000 Tamils are living in Britain and often pressurize the British government to influence the Sri Lankans over Tamil rights issues.

பிரிட்டன் நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தில் இன்று நடைபெற்ற உலகத் தமிழர் பேரவை என்னும் அமைப்பின் கூட்டத்தில் பிரிட்டிஷ் வெளியுறவு அமைச்சர் டேவிட் மிலிபாண்ட் அவர்கள் கலந்து கொண்டதை இலங்கை அரசாங்கம் கண்டித்துள்ளது.

தமிழர்களின் சுயநிர்ணய உரிமையை முன்வைத்து செயற்பட்டு வருகின்ற இந்த உலகத் தமிழர் பேரவை என்னும் அமைப்பை, விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பின் ஆதரவு அமைப்பாக குற்றஞ்சாட்டியுள்ள இலங்கை அரசாங்கம் அதில் பிரிட்டனின் வெளியுறவு அமைச்சர் கலந்துகொள்வது இலங்கையின் இறைமையை குறைத்து மதிப்பிடும் செயலாக அமையும் என்று கவலை வெளியிட்டுள்ளது.

இது தொடர்பாக இலங்கைக்கான பதில் பிரிட்டிஷ் தூதுவர் மார்க் கூடிங் அவர்களை அழைத்த இலங்கை வெளியுறவு அமைச்சர் ரோஹித போகொல்லாகம அவர்கள், தமது அதிருப்தியை வெளியிட்டுள்ளார்.

பெரும்பாலும் மேற்கு நாடுகளில் இயங்கும் விடுதலைப்புலிகளின் ஆதரவு அமைப்புக்களை ஒரு குடையின் கீழ் இணைத்து செயற்படும் அமைப்பாக உலக தமிழர் பேரவையை விபரித்துள்ள இலங்கை வெளியுறவு அமைச்சின் அறிக்கை ஒன்று, நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கத்தை உருவாக்குவதற்கான முதற்கட்ட பணிகளில் அந்த அமைப்பு செயற்படுவதாகவும் குற்றஞ்சாட்டியுள்ளது.

இது இலங்கையின் இறைமைக்கும், ஆட்புல ஒருமைப்பாட்டுக்கும் நேரடியாக அச்சுறுத்தல் விடுக்கும் ஒரு நகர்வு என்றும் இலங்கை அரசாங்கம் கூறியுள்ளது.

ஆகவே இலங்கையில் மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்ட அரசாங்கம் அங்கு அமைதியையும், நல்லிணக்கத்தையும் ஏற்படுத்துவத்ற்கு மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளுக்கு ஆதரவளிப்பதற்கு பிரிட்டிஷ் வெளியுறவு அமைச்சர் டேவிட் மிலிபாண்ட் அவர்களுக்கு உண்மையிலேயே ஆர்வம் இருக்குமானால், உலக தமிழர் பேரவையின் கூட்டத்தில் அவர் கலந்துகொள்ளக் கூடாது என்று இலங்கை வெளியுறவு அமைச்சர் கூறியுள்ளார்.

ஆனால், இன்று காலையில் பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்ற கட்டடத்தில் நடந்த அந்தக் கூட்டத்தின் ஆரம்ப வைபவத்தில் டேவிட் மிலிபாண்ட் அவர்கள் கலந்து கொண்டு உரையாற்றியுள்ளார்.

அரசியல் தீர்வு

அங்கு உரையாற்றிய அவர், இலங்கை பிரச்சினைக்கு ஒரு அமைதியான, அரசியல் தீர்வுதான் ஒரே வழி என்று மீண்டும் வலியுறுத்தியுள்ளார்.

அந்த தீர்வு எப்படியானதாக இருக்க வேண்டும் என்பதை அனைத்து இலங்கை மக்கள்தான் முடிவு செய்ய வேண்டும் என்றும் அவர் கூறியுள்ளார்.

உண்மையான தேசிய நல்லிணக்கத்தின் மூலம் ஒரு இறுதியான தீர்வை இலங்கை அடைய வேண்டும் என்பதே பிரிட்டனின் அவா என்றும் அவர் அங்கு குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இந்த இலக்குக்காக செயற்படுகின்ற இலங்கையின் அனைத்து மக்களுடனும்- அவர்கள் இலங்கையிலோ அல்லது வெளிநாட்டிலோ எங்கு இருந்தாலும் அவர்களுடன் சேர்ந்து பிரிட்டன் சேர்ந்து செயற்படும் என்றும் மிலிபாண்ட் அவர்கள் உலகத் தமிழர் பேரவையின் கூட்டத்தில் பேசியுள்ளார்.

அத்துடன் இலங்கையின் இறுதிக்கட்டப் போரின் போது இருதரப்பாலும் மேற்கொள்ளப்பட்டதாக குற்றஞ்சாட்டப்படுகின்ற போர்க் குற்றங்கள் தொடர்பில் சுயாதீன விசாரணை ஒன்று நடத்தப்ப்பட வேண்டும் என்றும் தனது உரையில் வலியுறுத்தியுள்ளார்.

அத்துடன் இன்னமும் இடம்பெயர்ந்தோர் முகாம்களில் எஞ்சியுள்ள மக்கள் மீள் குடியேற்றப்படுவதுடன், கைது செய்யப்பட்டு தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பின் உறுப்பினர்கள் விடுததலை செய்யப்பட்டு, மறுவாழ்வளிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் டேவிட் மிலிபாண்ட் கூறியுள்ளார்.

Kilde: colombopage.com